Annem,
Seni çok özledim anne. Hemde çok özledim. Biliyorum sende çok üzülüyorsun. Ergenliği bana anlatamadın. İlk regl olduğum gün, ben korkarak teyzeme koştum. Sen olsan, korkmazdım biliyorsun. Sende hafifçe gülümseyerek ''Benim küçük kızım, genç kız olmuş'' derdin. Lisede şımarık bir kız olmadım hiç. Hiç gelip sana aşklarımı anlatamadım. Ağladığım gecelerde, rüzgarlar taşımıştır göz yaşlarımı belki sana. Fısıldamıştır sözlerimi, usulca kulaklarına. Üzülme ama sen. Ben aşık oldum anne. Deli gibi hemde. Adı Umut, çok yakışıklı, çok seviyorum. Senin gibi kokuyor, senin gibi şefkatli ve içten bakıyor. Saçımın bir telini sakınıyor anne. Elleri senin elin gibi sert, ama o yerleri sildiği için değil. Seni her geçen gün daha çok özlüyor ve dahada ihtiyaç duyuyorum.
Bir bilinmeze doğru gidiyorum. Çok uzaklara anne. İçimde iki his var, birisi minnacık bir kıpırtı ne olduğunu bilmiyorum. Mutluluk olsa bunun adı. Ne senin, nede benim tam olarak tadına bakamadığımız bir şey ya, o yüzden adını koyamıyorum sanırım. Diğeri de sanırım sende çok özledin beni anne. Yakın zamanda birbirimize kavuşacağımızı hissediyorum.
Ben hayat boyu kötü bir kız olmadım anne, soy adımı hiç umursamadım. Değişim olduğu gün, seni benden alan adamı, dünyadan alacağım anne. Gözlerimin içine bakarak, yalvaracak bana. Seni özlediğim an üşüyorum ben biliyor musun anne? O gün geliyor aklıma. Senin hiçbir zaman ısınmadığını biliyorum ama dünyanın en sıcak insanıydın sen anne. Sen hiç sağlıklı bir insan kadar dinç olamadın. Tek mecburiyetindi beni sevmekti. Benim için dayandın bu dünyaya ama o adam aldı seni benden. Acımasızca... Bende acımayacağım anne. Ben ilahi bir güç değilim, affetmeyeceğim seni benden alan o adamı bu dünyadan alacağım. Sen her zaman benlesin, bende sendeyim. Seni seviyorum. Her zaman küçük hatırlayacağın, büyümüş kızın...
